Najstarsza sikawka ręczna przenośna 2-cylindrowa w kolekcji Muzeum Pożarnictwa w Kotuniu z XIX wieku.

Sikawkę do muzeum pozyskano w 1988 roku. Była w magazynie starego sprzętu strażackiego Komendy Rejonowej Straży Pożarnych w Sokołowie Podlaskim. Posiada oryginalną, dębową podstawę (pomost) z żelaznymi okuciami i uchwytami na zwijadło do węża tłocznego oraz ramą do składanej dźwigni tłoków. Cylindry tłoków z zaworami klapkowymi osadzone są na rurze zbiorczej zasysanej wody. Sikawka nie ma komory zaworowej. Nasada tłoczna zamontowana jest na powietrzniku (tzw. bani Herona), wyrównującym ciśnienie podawanej wody gaśniczej. Sikawka posiada resztki oryginalnego, fabrycznego malowania.

Przez prawie 30 lat nie można było ustalić producenta tej sikawki, ponieważ nie ma na niej żadnych napisów, ani podobieństwa do sikawek znanych producentów z XIX i XX w.

Dopiero pozyskanie kopi kilku dokumentów miasteczka Miedzna w powiecie węgrowskim z XIX wieku, wskazuje, że jej producentem mogły być Warsztaty Żeglugi Parowej w Warszawie, ponieważ od tego producenta zakupiono w 1961 roku sikawkę przenośną dla miasta Miedzna. Zakłady te dotychczas nie były wymieniane w historiografii pożarniczej.

Zbigniew Todorski

Fotografie: Piotr Świerzbiolek